Shufflin' (11): Book 2

by: Lui

Roughly a month ago…

Nang matapos ang kanta ni Symon, malakas ang palakpakan ng lahat as usual. Pero hindi siya kampante sa kanyang ginawa. At nakita niyang pilit ang palakpak ng dalawa sa tatlong judges. Hindi angkop sa kanyang boses ang theme para sa linggong iyon pero wala naman siyang magagawa. Tatlo na lang silang natitira at mukhang doon na matatapos ang lahat para sa kanya.

“Symon.” ang medyo alangang sabi ng isang judge.

“I know.” Alangang ngumiti si Symon dahil alam niyang hindi maganda ang sasabihin nito sa kanya. Hinanda na niya ang kanyang sarili pero hindi niya tinanggal ang ngiti sa kanyang mga labi.

“Hindi ko nagustuhan. I don’t know the song. I think nag-struggle ka talaga sa pagkanta this week.”

“It’s okay.” ang sabi ni Symon sa audience na nag-react sa sinabi ng hurado.

“I beg to disagree. It just shows how versatile he is! You saw him struggling? He’s taking his performance to the next level! Well done, Sy!” ang komento ng mang-aawit na singer.

“This isn’t your best. Parang nakarinig ako ng pagod. May part sa pagkanta mo kanina na naramdaman kong napapagod ka na.”

Hindi maganda ang pakiramdam ni Symon dahil sa mga negative comments na nakuha. Pinakiusapan niya si Gap na matulog muna sa kanila dahil kailangan niya ng comfort. Alas-dos na ng madaling araw pero gising pa rin ang dalawa.

“Ako na siguro ang matatanggal mamaya.” ang malungkot niyang sabi.

“Hindi ‘yan. Ang dami ko nang naubos na prepaid card!”

“Nafi-feel ko. Ako na talaga. Ang galing ni Jamille. Si Shaun din. Nag-standing ovation pa ‘yung tatlo sa kanya. Pero okay lang na matanggal na ako. Ang layo na rin ng narating ko. Top 3. Sa dami ng nag-audition, umabot ako sa Top 3.”

“Sy, wag ka agad sumuko. Wala ka pa nga doon eh. I mean, hindi pa naman naa-announce eh. May pag-asa pa. Tsaka maraming boboto sa’yo.”

“Hindi tayo nakakasiguro diyan.”

“Huwag ka na ngang masyadong negative mag-isip d’yan. Hahalikan kita.”

“Matatanggal na ako mamaya.”

“Isa. Pangarap ko pang magkaroon ng boyfriend na sikat at tinitilian ng iba. Pero alam kong akin lang siya.”

“I’ll stop singing kapag natanggal ako.”

“Dalawa. Huwag mong sayangin ang mga ni-load ko pamboto sa’yo!”

“Haaaay. I’m a failure.”

Hinawakan agad ni Gap ang magkabilang pisngi ni Symon at siniil ito ng halik. Natatawa naman si Symon habang magkadikit ang kanilang mga labi. Yumakap siya ng mahigpit kay Gap bago ito humiga sa kanyang ibabaw.

“Okay, stop. Stop.” ang pagpigil ni Symon nang umiinit na ang tagpo.

“Ikaw eh! Ayaw pa kasing tumigil sa pag-ooverthink. Hindi ka matatanggal. At kung matanggal ka naman, sisikat ka pa rin. Pero nararamdaman kong hindi ka matatanggal.”

“Ang gulo mo.”

Oras na ng tanggalan. Puyat man si Symon, natago naman ng makapal na concealer ang kanyang eyebags. Rinig na rinig niya ang bawat tibok ng kanyang puso habang ramdam naman sa buong kapaligiran ang tensyon sa magaganap na tanggalan. Nakatingin siya kay Gap kasama ang kanyang ina at mga kapatid. Pati na ang ilan sa mga kaibigan.

“The moment of truth.” Tatlong spotlight ang tumama sa kanya, kay Jamille at kay Shaun. Humigpit ang hawak ni Jamille sa kanya. Nagpalitan sila ng ngiti bago muling humarap sa audience. Ang daming sinasabi ni Vince pero wala nang maintindihan si Symon na kahit ano sa mga ito. Parang nawawala na siya sa kanyang sarili hanggang sa marinig na lang niya ang pagtawag ni Vince sa pangalan ng isa sa kanilang tatlo na pasok sa grand finals.

“Shaun!!!” Nagtatalon si Shaun sa stage habang ang mga fans naman niya ay hindi magkamayaw sa saya. Imposibleng hindi makapasok si Shaun dahil sa galing nito all throughout the competition. Nagyakap silang tatlo bago naglakad si Shaun papunta sa kabilang side ng stage.

“…after the break!” Mabilis ang pagpatak ng mga luha ni Jamille nang mag-commercial break ang show. Agad namang niyakap ni Symon ito para magpakita ng simpatiya. Tanggap na niya sa sarili niya kung si Jamille ang makakalaban ni Shaun.

“It’s okay. You deserve the spot.” ang sabi ni Symon.

“No. It’s you. Of course, you’ll win!”

“Shut up, Jam! Whoever wins, or kung sino man ang makalaban ni Shaun sa ating dalawa, mas mangingibabaw pa rin ang pagkakaibigan natin. Alright?”

“Of course. Thanks, Sy. And good luck.”

Bumalik na ang programa sa mga telebisyon kaya naman mabilis na nag-retouch si Jamille at Symon. Isa-isa munang tinanong ni Vince ang mga judges kung sino sa kanila ni Jamille ang dapat makapasok. Pero hati ang desisyon ng tatlo na lalong nagpakaba ng sitwasyon.

“You are in the grand finals…” Isang ngiti ng pagsuko ang ibinigay ni Symon sa lahat bago banggitin ang pangalan ng nakapasok sa Final Two. Si Jamille naman ay yumuko bilang pagtanggap din sa kanyang pagkatalo.

“Symon!!!” Ang mapait na ngiti ay agad na napalitan ng ibang emosyon. Napanganga si Symon at mabilis na lumingon kay Jamille na agad namang yumakap sa kanya. Hindi siya agad maka-respond dahil hindi niya maipaliwanag ang nangyayari.

“Pasok ako?”

“It’s a battle for the first Ultimate Crooner! Shaun vs Symon! Abangan, next week dito lang sa Ultimate Sing-Off!”

Dumaan ang isang linggong puspusan ng ensayo at paghahanda para sa pinakamalaking event ng network nang panahong iyon. Tatlong kanta ang inihahanda ni Symon at ni Shaun para magpatagisan ng galing at isang duet.

“Would it be better kung itataas ni Symon ‘yung last line ng bridge then magse-second voice ako?” ang tanong ni Shaun sa vocal coach habang nag-eensayo.

“Let’s try it.”

Matapos muling kantahin ang parting iyon ng kanta ay natuwa naman si Symon sa kanyang narinig. Siya rin ay nagbigay ng suggestion na magsho-showcase rin sa boses ni Shaun sa kanilang duet. Ayaw niyang manapaw.

“Perfect! Nice.” ang tuwang-tuwang sabi ng coach.

Gabi na ng pagtatanghal. Bongga ang lahat. Mula sa stage design hanggang sa kanilang mga susuotin. Magkahiwalay pa ang van na nagdala sa kanila mula sa hotel papunta sa venue. Halos hindi maramdaman ni Symon ang oras dahil sa bilis ng mga pangyayari. Narinig na lang niya ang kanyang pangalan na tawagin para kumanta matapos ni Shaun.

Say That You Love Me

My morning starts to shine with teardrops in my eyes

And here I am alone

Starting to realize

That my days would be brighter

If I could learn to hide

The feelings that I have for you

Keep hurting me inside

But will you say that you love me

And show me that you care

Say when I need you

You will always be there

And if you go and leave me

This I swear is true

My love will always be with you

Matapos iyon ay si Shaun naman ulit ang umako ng stage. Mula sa back stage ay napapanood niya gamit ang isang TV ang performance ni Shaun. Napakadikit ng laban dahil walang kahit sino sa kanila ang nagpapatalo.

Permanent – David Cook

Is this the moment where I look you in the eye?

Forgive my broken promise that you’ll never see me cry

And everything it will surely change

Even if I tell you I won’t go away today

Will you think that you’re all alone

When no one’s there to hold your hand?

And all you know seems so far away and

Everything is temporary, rest your head

I’m permanent

Kahit si Symon ay kinilabutan sa sobrang ganda ng pagkakanta ni Shaun sa kantang iyon. Nang patapos na siya ay mabilis siyang dinala ng isa sa mga PA sa holding area para doon maghanda sa kanyang pangalawang performance. Walang ibang narinig sa loob ng studio at sa mga bahay ng mga sumusubaybay kung hindi ang boses ni Symon.

Flying Without Wings - Westlife

Everybody's looking for that something

One thing that makes it all complete

You'll find it in the strangest places

Places you never knew it could be

Some find it in the face of their children

Some find it in their lover's eyes

Who can deny the joy it brings

When you've found that special thing

You're flying without wings

“Napaka-risky ng ginawa mo, Symon. Sobra! Konting flat o sharp lang, madaling mapansin dahil wala kaming ibang naririnig kung hindi ang boses mo. Pero nagulat ako ng lumabas ang choir sa bandang huli kasabay ang buong band! Akala ko nanalo ka na!! I feel so lucky to be in the front seat as I witness you singing that song.” ang halos maluha-luhang komento ng hurado.

Matapos ang dalawang rounds, oras na para sa showdown nila ng kani-kaniyang winning song. Pinapili sila mula sa mga sikat na kanta na ginamit sa ibang foreign na singing contest. Una muling sumalang si Shaun.

Angels Brought Me Here – Guy Sebastian

It's been a long and winding journey

But i'm finally here tonight

Picking up the pieces

And walking back into the light

Into the sunset of your glory

Where my heart and future lies

There's nothing like that feeling

When i look into your eyes...

My dreams came true

When i found you

I found you

My miracle...

If you could see, what i see

That you're the answer to my prayers

And if you could feel

The tenderness i feel

You would know

It would be clear

That angels brought me here

Standing ovation ang halos lahat ng nasa stadium na iyon matapos ni Shaun kumanta. Paulit-ulit naman ang sinasabi ng mga judges na hindi nila ma-predict ang patutunguhan ng kompetisyon. Sa sobrang galing ng dalawa, hindi nila malaman kung sino ang karapat-dapat na manalo dahil parehas silang deserving.

“Pwede bang tie na lang??!” ang bulalas ng mang-aawit na hurado.

Do I Make You Proud – Taylor Hicks

Now I can see

And I believe

It’s only just beginning

This is what we dream about

But the only question with me now

Is do I make you proud

Stronger than I ever been now

Never been afraid of standing out

Do I make you proud

Muli na namang tumayo ang mga judges at ang audience sa kanilang mga kinauupuan matapos kantahin ni Symon ang kanyang winning song. Naging emosyonal siya sa bandang huli nang makita niya si ang kanyang pamilya, si Gap at mga kaibigan na hindi nawala sa kanyang tabi para suportahan siya.

“Thank you!” ang naiiyak na sabi ni Symon bago pakinggan ang mga comments ng mga judges.

Pagod na pagod ang dalawa matapos ang performance night. Diretso agad sila sa hotel matapos magpaalam sa pamilya at mga kaibigan. Agad na nag-shower si Symon pagpasok sa kanyang room. Hindi na mahalaga sa kanya kung sino ang mananalo. Basta, naibigay na niya ang lahat-lahat. Bahala na ang taumbayan.

Matapos makapagbihis ay may kumatok sa kanyang pinto. Agad niya itong pinagbuksan habang nagpapatuyo ng buhok gamit ang isang tuwalya.

“Shaun?”

“Kamusta? Hindi tayo masyadong nakapag-usap ngayon.”

“Oo nga eh. Halos hindi na tayo magkita sa backstage. Pero napanood kita. Ikaw na talaga!!!”

“Napanood din kita! Anong ako? Ikaw kaya.”

“Tara, pasok ka muna. Gusto mo kumain?”

“Sige. Pa-room service tayo. Sagot naman nila ‘to eh.” ang natatawang sabi ni Shaun.

Parang nawala naman ang pagod ng dalawa dahil sa masayang pagkekwentuhan. Sa veranda sila ng hotel room ni Symon tumambay habang kumakain ng mga pagkaing in-order. Kinuha rin ni Shaun ang kanyang camera para kumpletuhin ang mga input sa gagawing collage.

“This is one remarkable experience. Syempre, gusto ko may remembrance.”

“Oo naman.”

“Tara, picture tayo.”

Kahit dalawa lang silang naroon ay akala mo isang barkada ang nagkakatuwaan dahil sa mga pictures nilang wacky na labis nilang pinagtawanan. Mag-aalas tres na yata ng magpaalam na si Shaun na matutulog dahil antok na ito.

“Basta, Sy. Kahit sinong manalo sa ating dalawa…”

“It doesn’t matter. For me, at least.”

“Sa akin din naman. Nanalo na ako sa experience.”

“Ako rin.”

Dahil mukhang dinikta na rin ng pagkakataon, nagyakap ng mabilis ang dalawa bago lumabas si Shaun at magpunta sa kanyang sariling silid. Agad namang nakatulog si Symon sa sobrang saya at pagod.

---

Present day…

Naging suki na yata si Symon ng conference room na iyon sa loob ng isang linggo dahil pangatlong punta na niya rito. Ngayong araw naman ay para sa unang meeting niya kasama ang bagong manager na si Tony.

“No! That’s unfair! I won’t do it.”

“Why? I don’t care about the truth, Sy. We need to establish an image here. You are the company’s most important investment today!”

“Pero hindi naman yata magandang idea ‘yun, Sir Tony. I mean, it’ll die a natural death, I know it.”

“Pero we can’t wait for it to die a natural death. Hindi natin alam kung gaano tatagal ang issue. Might as well end it ourselves. Remember, Symon. This is business. Hindi ito basta-basta laro lang.”

“Anong sabi niya about it?”

“Okay naman. She’s fine with it. Actually, she likes the idea.”

“What?? How come?”

“It’s a win-win situation. We can clean your mess. Sisikat siya. Ganoon kadali.”

Natigil ang kanilang pag-uusap nang magbukas ang pinto ng conference room matapos ang tatlong katok. Aminado si Symon na namangha siya sa kagandahan nito pero hanggang doon na lang iyon. Alam niya kung ano siya. Sa ngayon, kung kailangang itanggi at itago ito, gagawin niya. Pero alam niya sa sarili niya na hindi ito pang-habang buhay.

“Hi, Jam!” ang bati ni Tony.

“Hi, Tony. Hi, Sy.”

‘Hey.” ang ilang niyang bati rito.

“So, what’s the plan? Kailan magiging ‘official’ na kami ni Sy?” ang tanong ni Jamille.

---

Unang sinabihan ni Symon tungkol sa planong ito si Gap. Kinakabahan siya dahil alam niyang sobrang dami na ng pinagdaanan nito simula nang sumikat siya. Pero laking tuwa naman niya sa maluwag na pagtanggap nito sa kanyang inihayag.

“Okay. I think that’s better than anything else. I mean, hindi ka naman siguro magkakagusto kay Jam diba?”

“Are you trying to make me laugh?”

“See. Kaya it’s fine with me. I’ll be your ‘best bud’ na lang.”

“I like it.”

“Ano nga pala sabi ni Tita Grace sa lahat ng ‘to?”

“She never asked me about it. I mean, she never tried to confirm kung totoo ba or hindi.”

“Pero okay naman kayo?”

“Yup. Wala namang nagbago. In-expect na daw niya iyon.”

“E si Daddy mo?”

“Still not talking to him.”

“Sy.”

“What??”

“Mahigit isang buwan na.”

“I don’t care. Dapat man lang umuwi siya.”

“You should try to understand him.”

“He promised me. Pero hindi niya tinupad.” ang lalong paglungkot ni Symon.

“Halika nga dito. Hug na lang kita.”

“Thank you.” ang bulong ni Symon.

---

Mabilis naman ang pagkilos ni Tony para mapatay ang issue kay Symon at Shaun. Nag-press release agad ito at nagpakalat ng mga litrato nina Symon at Jamille. Hindi naman nahirapan ang dalawa dahil talaga namang malapit sila sa isa’t isa. Pero iwas sila na mapag-usapan ang issue kahit alam ni Symon na may mga oras na gusto nang magtanong ni Jamille.

“Hold my hand.”

“Huh?” ang lutang na baling ni Symon kay Jamille habang naglalakad sila sa mall para i-meet si Shaun at ang iba pang kasama sa contest para sa mag-lunch na libre ni Tony.

Kinuha ni Jamille ang kamay ni Symon at hinawakan ito ng mahigpit. Hindi maikaila ng huli sa kanyang sarili na naiilang siya habang naglalakad palapit sa grupo. Napansin niya ang pagtingin ni Shaun sa magkadaop nilang mga kamay pero wala itong ipinakitang reaksyon.

“Let’s.” Masaya ang lahat sa treat ni Tony. Kahit papaano ay nalimutan rin ni Symon ang mga issue sa kanya. Pero matapos ang mahigit isang oras ay lumabas na sila sa restaurant. Magkahawak pa rin ang kamay nila ni Jamille. Marami ang nakaka-recognize sa kanila. Pero hindi pa rin nawala ang mga bulungan na malinaw nilang naririnig.

“Symon.” ang pagtawag ni Jamille sa kanya.

Humarap si Symon sa kanya para lang magulat dahil biglang lumapat ang mga labi ni Jamille sa kanyang mga labi. Natigilan siya dahil sa ginawang iyon ni Jamille.

“What the hell?” ang medyo galit na bulong ni Symon sa kanya.

Itutuloy. . . . . . . . . . .

rantstoriesetc.blogspot.com