Prelude to a Kiss (10)

by: Lui

2/12/2009

Hi, PJ! Kakatapos ko lang mag-empake. Retreat namin. We’re off to Tagaytay tomorrow morning. Promise, di na kita kakalimutang dalhin pero kelangan kitang itago mahirap na. Wala namang masyadong bago. Broken-hearted pa rin. Haha!

Ayoko namang manlandi ng iba no! Hindi ko gusto ang… Iba. Hahahaha! One month na simula nang mag-decide akong i-erase si Crush sa buong sistema ko. At alam mo ba?!! Nandito pa rin siya. Huhuhuhu. Ang hirap, PJ! :( Araw-araw ko siyang nakikita. Nakakasama ko pa dahil sa bruha kong bestfriend. Si Trixie pa rin ang bestfriend ko kasi hindi naman niya alam na nasasaktan niya ako eh. Haha! Feeling ko nga alam naman niya talaga ang preference ko, ayaw lang niya magtanong. Ang hindi niya lang siguro alam e yung kay Crush.

Pero in fairness naman, medyo sanay na ako. Na lagi siyang iwas sa akin kapag magkasama kami ni Trixie. Napapaisip nga ako kung may mali ba akong nagawa sa kanya pero wala naman akong maisip. Paano, e puro puso ang ginagamit ko sa kanya? Imposible namang masaktan siya ng puso ko kasi lab na lab siya nun. HAHAHAHA!! Hay, nababaliw na yata ako. Malungkot ako pero tawa ng tawa.

Magiging okay din ako diba? Diba??

2/13/2009

PJ, sabihin mo nga. Imposible ba talagang kalimutan siya?! Lahat na lang ng actions niya, affected ako eh. Haay. Kanina, may group activity kami. Buti hindi ko siya ka-group. Pero nung presentation na, ay shit talaga! Kinailangan kong hawakan ang baba ko kasi kung hindi malamang nakanganga ako. Nagsayaw siya, PJ! Lalo akong na-amaze kay Crush!!! Hay, nakakakilig. Pero syempre, hindi ko pinahalata, as usual. Haha!

Naisip ko, nasa retreat nga pala kami. So, may sharing moments. Nung na-realize ko yun kanina, kinabahan ako bigla. Sign na ba ‘to from God? Gusto na ba Niyang aminin ko kay Crush ang lahat-lahat? Wala pa akong lakas ng loob. Hindi ko yata kakayanin. Pero alam mo yung gusto ko na rin sabihin para matapos na? Kung ano man ang maging reaksyon na, bahala na. Pero pinangungunahan ako ng takot. Siguro kung tatanungin niya ako ngayon, sasabihin ko na. Ayoko lang na ako ang mag-open up.

Hay, PJ. Hindi ako makatulog. Siya lang laman ng isip ko. Pati yung pagsasayaw niya. HAHAHAHA! Wag kang mag-isip ng iba, yun lang talaga! Haha! Anyway, wala naman kami masyadong interaction ni Crush ngayon kaya wala rin ako ibang makekwento sa’yo. Good night!!

2/14/2009

Sobrang maga na ng mata ko kakaiyak. Nag-candlelight kami kanina. Yun yung part ng session namin na haharapin mo isa-isa yung mga classmates mo. Aayusin niyo yung mga away. O kaya makikipagkaibigan sa hindi pa ka-close. Kaya candelight kasi malamang kandila lang ang ginamit naming ilaw para daw intimate.

Edi alam mo na ang nangyari! Pero siyempre, ikekwento ko pa rin. Ano pa’t may journal ako kung hindi ko isusulat diba? Hay nako. Ano ba ‘tong isip ko, ang gulo! Haha! Anyway, so ayun na. Hindi ko na ikekwento sa’yo yung iba dahil alam ko namang si Crush lang ang gusto mong mabasa. At siya lang rin ang gusto kong ikwento talaga.

PJ! As soon as magharap kaming dalawa. Hinawakan niya ang kamay ko. PJ, HINAWAKAN NIYA ANG KAMAY KO! Parehas ha. As in, ang higpit ng hawak niya. Akala ko nga galit pero nakayuko siya. Gusto ko sanang batukan ang sarili ko kanina. Ang sabi ko ba naman, “May padasal?” Hahahahaha! Kasi naman, naka-indian sit kami sa floor tapos may isang candle sa gitna, tapos magkahawak kami ng kamay. Tumatawag yata ng espirito si Crush. Katakot!

Okay, seryoso na. Kaya pala nakayuko ang gwapo (ano daw?) e kasi umiiyak siya. :( Grabe, parang sinasaksak ako nung nakita ko siyang parang bata na inagawan ng laruan. Ang lalim ng mga hinga niya tapos tulo ng tulo yung mga luha niya. I asked him why a dozen times. Naiyak na rin ako. Nakakahawa! Gusto ko siyang i-hug kaso baka kung anong isipin niya. Tsaka may kandila, baka masunog ako. Singhot ako ng singhot kasi sinipon na ako kakaiyak. Pero ayokong bitawan ang kamay niya, ayoko talaga! Kaya naman todo effort sa pagsinghot. Hahaha!

Wala siyang ibang sinabi kung hindi “Sorry.” Naiyak lalo ako nang ma-realize kong alam niya ang ginagawa niyang pag-snob sa akin. Alam niyang hindi normal ang pinapakita niya. Binitiwan ko yung kamay niya. Hindi naman ako nagalit, hindi ko lang talaga na kaya i-contain ang ilong ko. Hahaha! I asked him why. Pero ‘sorry’ pa rin ang sinasabi niya. Tumayo siya bigla at in-offer niya ang kamay niya sa akin para tulungan akong tumayo. Wala pang one second na nakatayo ako, niyakap niya ako ng mahigpit. Nagsimula na naman siyang umiyak. Daig pa ang namatayan! Medyo OA pero ewan. Hindi ko alam kung ano ang pinaghuhugutan niya.

I was left hanging sa kung ano ang rason kung bakit ganon. Pero I don’t wanna push my luck at in-enjoy ko na lang ang moment na ako ang naging sentro ng kanyang atensyon. Ang sarap sa pakiramdam, PJ. Lalo na nung before kami pumasok sa room (magkatapat ang room namin), sabi niya sa akin — Happy Valentine’s Day!

Itutuloy. . . . . . . . . . .

rantstoriesetc.blogspot.com